Çapaklı Mevkii

 
Türkiye'de herkes gerçekleri ya saklıyor ya da gerçeklerden kaçıyor
Mutsuzluğunu bile kabullenmiyor kimse, reddediyor
Aşırı mutlular var bir de
Bu mutluluk değil; bu mutsuzluğun kamuflesi
Nitekim
Hayat da artık bir iş ise tükenmişlik yaşanır
 
Minimalizm diye estetikleştirecekler fakirliğinizi
Ağız dolusu küfürler varken ne yapayım kırmızı kartı
Zaten anlamlar kayık
Mesela: İnternete ulaşımda sorun yaşanınca aklıma teknik ve teknolojik sebeplerden önce hükümetin gelmesi
 
Uydurma isimlerin ve sıfatların da bir önemi yok
2025 senesine "Aile Senesi" dense de çağ Bayağılık Çağı olarak anılacak
Varoşluk şövalyeleri her bir yanda varoşluk şovenizmi yapmakta
Yemek yapmayı bilmeyenler ise turp peşinde koşmakta
Yemeğin yanında içilecek şaraptan bahsetmiyorum bile, düşün
 
Bu ülkenin gençlerinden umutlu olmak ahmakça
Bugünün yaşlılarından da umutluydu daha da yaşlılar geçmişte
Yani bir şey değişmez
Godomanlar ve devlet yöneticileri umutlu olabilir gençlerden sadece
Çünkü sömürülecek insan potansiyeli aslında o gençler
 
Bu ülkenin kara günleri de fazla
Ve hepsi unutuldu
Ama unutmayanlara erdemli denir
Oysaki bir kara -aydınlık- gün lazım, en azından kara gün sayılarını daha az tutabilmek için
 
İnfial yaratan olaylardan sonra sorumlu birileri çıksa da beni göt etse, "nasılsa kimse istifa etmez" diye düşündüğüm için
Terbiyesizlik yaptığı için özür dilese birileri mesela 

Ya da önyargı yaptığım için yanılsam, utandırsa birileri